Номаълум аскарга мактуб

Муштипар онангни, бошлари сарак,
Қалбини тиғлайди соғинч туғёни,
Кўп йил бўлди ахир сендан йўқ дарак,
Қачон уйга қайтасан ўзбек ўғлони.

Соғмисан эсонми? Бормисан ҳали?
Ёки қолиб кетдингми Волга бўйида,
Ногаҳон ўқ тегиб жанглар маҳали,
Қолдингми йиқилиб Курск ёйида.

Эшитдим фашистга қарши чиқибсан,
Бир пайтлар Чингизга чиққандек замон, Жангларда марду мардон турибсан,
Номсиз тепаликда ўн бир қаҳрамон.

Фронтда бормикан дардингни тинглар,
Йиқилсанг қўлинга қўлини тутиб,
Ётганда изғирин қаҳратон тунлар,
Жанонинг ўрнига шнелинг қучиб.

Дўстинг ҳам яхшими, сен билан кетган,
Юргандир фронтда ерларни тепиб,
Дўпписин ўрнига пилотка кийган,
Маршалдан ғурурли, чапани йигит!

Исмларинг ким эди Қодир? Пиримқул?
Берлин дарвозасига ёзганмидингиз?
Қишлоққа қайцангиз ҳануз ўша йўл,
Йўлни эслацам балки келармидингиз.

Соғ омон чиққандинг ота уйидан,
Энди қаерларда қолдинг сен иним,
Онанг ҳануз кутар сойнинг бўйидан,
Қўйларни боқиб, қайтар деб ўғлим.

Қаерларга кетдинг юртингдан нари,
Қайтгин қўлларинга кетмонингни ол,
Унутма юртингни бойлик Гавҳари,
Отангдан қолган далаларинг бор.

Эй ўзбек шу кунлар борми бошингда,
Кеча-ю кундузда пахталар териб,
Минглаб етимларни боқдинг уйингда,
Ўзингни болангни фронтга бериб.

Номи ўчсин, ўша лаънати уруш,
Ҳануз кечалари ўйлайман бироқ,
Етмайман ўйимга бўламан хомуш,
Керакмиди сенга шу қизил Байроқ.

Неча ўғлон, неча паҳлавон,
Кетдингиз бедарак на ном на нишон,
Aташар сизларни номалум аскар,
Номаълум? Демак яшайсиз ҳамон.

Бобо дейми, ота? Нима деб атай,
Aхир ёш эдинглар, бормайди тилим,
Майли ҳаммангизни оға деб атай,
Оғалар сизларни роса соғиндим.