Хотира майдони

Серзарда замонлар ўтдилар қатор,
Ўътдилар йиллару ойлар ранг-баранг.
Мозийдан бугунга етмасди овоз,
Бўлмаганда, халқим, сенинг хотиранг.

Сен ўзинг нақш этдинг ҳаёт қиссасин,
Сен ўзинг сўнг уни айладинг баён.
Олис боболарнинг босган ҳар изин,
Ўзинг авлодларга этдинг намоён.

Диллардан зулматни қувай деб ёнган,
Навоий қаламин ёритган чироқ.
Ҳазрат Соҳибқирон тузукларидан,
Кўчиб, фикрларни ёритган чақмоқ.

Она Тўъмариснинг шонли қисмати,
Жалолиддин тиғи таратган жаранг.
Бизнинг юраккача, балки, етмасди, Бўлмаганда, халқим, сенинг хотиранг.

Имом Бухорийнинг шаффоф имони,
Улуғбек фикрида балқиган юлдуз.
Маҳмуд Торобийнинг муқаддас қони,
Сенинг хотирангда сақланар ҳануз.

Шу боис номингни йўқ этай дея,
Ёвларинг хотиранг бузмоқчи бўлди.
Ёлғону туҳматлар, уйдирма ила,
Тарихинг қайтадан тузмоқчи бўлди.

Сени жоҳил деди, саводсиз деди,
Aлдамоқчи бўлиб бутун дунёни.
Дунё билар эди — унга сен бердинг,
Буюк Хоразми-ю улуғ“ Синони.

Истиқлол байроғи юксалди баланд,
Яна насиб бўлди озод истиқбол.
Уч минг йиллик кўҳна тарихингни ҳам,
Бағрингга қайтарди шонли истиқлол.

Истиқлол қадимий ўзбек номини,
Қайтадан кашф этди аҳли жаҳонга.
Қадрлаб ҳар мудом ўзбек шонини,
Дунёни қаратди Ўзбекистонга.

Дилда Хотирани имондек сақланг,
Дилда бўлсин ота- онанинг ёди.
Чечакдай кўъкарсин қалблар боғида,
Олис аждодларнинг сўнган ҳаёти.

Унутманг, яшамай йигит ёшини,
Бўса мазасини билолмай ҳатто.
Неча эрлар ерга қўйди бошини,
Жонини юртига қилганча фидо.

Уларнинг ёдини эъзозлаб яшанг,
Сафда юрганларни қадрланг мудом.
Хотира майдонин лавҳаларида,
Битилсин ҳар битта унитилган ном.

Мотамсаро Она қошига боринг,
Яширмай кўзлардан оққан ёшингиз.
Шаҳидлар ёдини эслаб, бир лаҳза,
Оёғи остига қўйинг бошингиз.

Хотира бор экан, тирикдир миллат,
Тирикдир ифтихор, тирикдир ғурур.
Хотира — элни халқ этгувчи қудрат,
Хотира — эртани ёритгувчи нур.

Ҳатто майсанинг ҳам хотираси бор,
Майса хотираси — нурга интилмоқ.
Кўкарса —иккига бўлиб ташлайди,
Йўлининг устида турса ҳатто тоғ.

То қуёш осмонда порлаб тураркан,
Осмондай мангусан, эй, она халқим!
Ҳар бир фожиага, ҳар бир шарафга,
Баҳо бермоққа ҳам ёлғиз сен ҳақли!

Замонлар ўтажак қуюн сингари,
Неча юлдуз сўниб, тамом этажак.
Сенинг ёдинг борки, ёруғ кунларга,
Бизнинг кўзлар ила боқар келажак.

Ишонаман, ўша олис эртада —
Фасли новбаҳорнинг масъум палласи.
Хотира боғига келиб бош эгар,
Олис келажакнинг эрка боласи.

Унинг кўзларида ёнган шуурда,
Навоий ҳикматин нури кўрингай.
Унинг юрагида жўшган ғурурда,
Боболар юрагин қўри кўрингай!